NO [WEEKLY UPDATE 39]

Gasten,

De eerste volle week Noorwegen zit erop en is zonder problemen verlopen. Alles gaat naar wens. MSN werkt weer en ook kan met 0900-1521 goedkoop (2ct p/m) naar Noorwegen worden gebeld. Familie leven is tot nu toe makkelijk verlopen en op deze manier is het allemaal wel heel makkelijk te doen.

Vrijdag was het na drie dagen slecht weer, strakblauw en een lekkere tempratuur. Nadat ik Anniken naar school had gebracht was het dus tijd om de bike weer gereed te maken voor een tochtje in en rond Oslo. Aangezien het gebied van maandag beviel, was de keuze niet moeilijk.
Het gebied waar ik mountainbike heet Lillomarka en begint ongeveer 7 min fietsen van mijn huis. Net zoals de vorige keer reed ik eerst over de onverharde paden en als ik zin had in wat anders nam ik de STI paden. Dit zijn eigenlijk wandelpanden maar zijn ook met de mountainbike te doen. Je moet alleen geregeld afstappen, maar het is wel heel techtnisch om te rijden. Gemiddelde snelheid op deze paden is dan ook niet meer dan 7km/h. Je komt geregeld meertjes en beekjes tegen wat het allemaal wel erg mooi maakt om te biken. De keer wilde ik een iets langere tocht maken, maar had geen flauw idee waar de plaatsnamen allemaal liggen.

Mijn route ging van Tonsenhagen, Bispedalen, Lillosetter, Sorskogen naar Sinober. Vlak voor Sinober begon ik eigenlijk wel in te zien dat ik flink verdwaald was. Sinober is niets meer dan een hut in de bossen en was blij dat ik een andere mountainbiker tegen kwam. Deze had een kaart bij zich en Sinober lag verre van het punt waar ik wilde zijn. Qua kilometers was het maar 15km naar huis, maar hier betekend dat dus nog 3 uur flink doortrappen om aan de 5km/h te komen. Ik had besloten Grefsenkolen aan te houden, maar bij de eerste splitsing stond dit echter al niet meer op de borden. Ik kreeg al een beetje tegenzin in het biken en had me voorgenomen niet meer in dit bos te komen voordat ik een kaart tot mijn beschikking had.

Vanuit het bos hoorde ik iemand roepen en het bleek de mountainbiker van Sinober te zijn. Hij moest ook terug naar Oslo en vroeg of ik het o.k. vond om samen met hem de laatste 15km te biken. Geen probleem voor mij, graag zelf. Hij had de kaart en ik kreeg weer zin om te fietsen. Tevens was het leuk om te zien wat voor fietstechniek deze Noor had. Niet om de stenen heen sturen maar overal dwars overheen. Het leuke was; het werkte nog ook. Kon hem goed volgen en via Holasen, Griseputten, Store, Gryta namen we afscheid in Solemskogen. Hij moest de andere kant op en ik wist weer waar ik was. Het was nu nog 5km afdalen naar Grefsen over de asfaltweg en dan nog een kwartietje rijden naar huis. Uiteindelijk 35km gefietst in iets meer dan 3,5uur. De benen waren in ieder geval leeg.

Zaterdag was het dus tijd om bij het touristencenter in het centrum een fietskaart te kopen van het gebied. Plaatsnamen blijken geen dorpen te zijn maar een verzameling van een of meer hutten. Rode paden zijn langlauf en skipistes en de STI paden zijn wandelpaden. Hoe dan ook naast de deur liggen 225km aan fietspaden voor de fiefhebbbers. Ik heb de kaart dus het fietsen kan weer beginnen.

Zondag niet veel gedaan, alleen mentaal voorbereid op de wachtrij van het Politi UDI. Hier moest in vandaag mijn papieren voor een werkvergunning inleveren. Om 09.00uur vanochtend trok het nummer 235. Tot mijn verbazing waren er maar 180 wachtende voor me. Wat inhield dat ik in een straal van 250meter alle winkels 3x heb gezien voordat ik aan de beurt was. Elke keer toch maar even checken welk nummer er nu aan de beurt was. Om 14.00uur was het eindelijk mijn beurt en ik was binnen 5 minuten klaar. Heb nu een verblijfvergunning van 3 maanden, daarna liggen mijn papieren klaar en kan ik wederom in de wachtrij gaan staan. Morgen mijn belastingspapieren regelen en dan kunnen we als alles goed gaat woensdag voor het eerst aan de slag.

Ik houd jullie op de hoogte over de gang van zaken.

Tot slot, de groeten